Verstandig

Tijdens mijn slaapje op vrijdagmiddag gaat de telefoon. ‘Ik ben in de buurt, komt het uit als ik even aan kom?’ De relatiebeheerder van de Rabobank. ’Ja joh, natuurlijk. Hoe laat ben je er?’ ‘Met een minuut of vijf.’ ‘Prima, dan ga ik koffie zetten!’

Ze is inderdaad stipt op tijd. Ik ruim de voor de schoonmaak alvast leeggehaalde kantine weer in met twee stoelen en een tafel en schenk koffie in. ‘Hoe gaat het?’ Glimlachend zeg ik: ‘Ja, best wel goed. Geen verkeerd jaar geweest al met al.’ ‘We praten door over de afgehandelde brandschade, de snipper grond naast ons bedrijf grenzend aan het HSL-tracé waarop we juist die dag een bod hebben uitgebracht en nog wat andere zaken die de bedrijfsvoering raken. ‘Is er nog uitbreiding in het areaal matricaria?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, dat valt wel mee. Af en toe een gelegenheidsteler die een tijdje aanvoert, maar het blijft redelijk stabiel. Moet ook, want het is toch een klein product. Stel dat er een chrysanten- of santini­kweker zou overschakelen, dan krijg je meteen een flinke verstoring.’ Ja, dat begrijpt ze wel.

Een paar dagen later word ik ruw uit die droom gewekt. Via een collega die ook kamille teelt sijpelen berichten binnen over schakelende tuinders. Kennelijk zijn de markten die zij zelf bedienen niet meer lucratief genoeg of bestaat er angst om hun eigen productgroep te overvoeren. Verrassend wel, omdat uit eerdere persberichten blijkt dat er bij hun klanten meer vraag is dan zij kunnen aanbieden. Het kan hard gaan in sierteeltland.

Nu zal ik collega’s die overstappen op een andere teelt niet te hard afvallen. We zijn zelf ook ooit geschakeld van lelies naar matricaria. En eerder dit jaar heb ik onze plantenleverancier al eens gezegd dat hij wel gek zou zijn als hij geen planten zou leveren aan een omschakelaar. We leven tenslotte in een vrije markt. Maar dat wil niet zeggen dat ik er blij van word.

We beginnen weer aan een nieuw jaar. Ik wens jullie
alle goeds toe. Maar blijf alsjeblieft wel je verstand gebruiken.